In 1993 doet hij zijn eerste zelfstandige vinificatie waarbij hij vooral in de kelder zijn eigen idealen toepast. Het is pas in 1995 dat de grote omwenteling komt. Die zomer wordt door een grote droogte geteisterd en dit leidt tot een enorme fluctuatie in de kwaliteit tussen de wijnen van verschillende percelen. Deze die van een bodem kwamen waar Didier veel aandacht had geschonken aan de doorluchtigheid sprongen er gewoon uit. En zo was het plots overduidelijk welke weg hij moest inslaan en zweerde hij bij de biodynamie. Zijn wijnen komen zonder certificaat op de markt maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door zijn absolute toewijding aan zijn idealen. Didier zet trouwens verschillende petten op. Hij is niet alleen wijnbouwer, maar ook landbouwer en hij speelt soms zelfs eens voor boswachter. En dit in zijn eigen bos, want in de loop der jaren heeft hij vele duizenden bomen laten aanplanten om het lokale ecosysteem in balans te houden.  Het wijnhuis Léon Barral bezit een 25 hectare wijngaarden die grotendeels op steile hellingen liggen. De bodem bestaat uit zachte leisteen die zich voornamelijk in een schilferachtige toestand presenteert. Hij streeft naar een maximale interactie tussen fauna en flora. Hij zorgt er voor dat er steeds begroeiing is op het bodemoppervlak. Op naakte plekken wordt gras en klaver gezaaid. Naast de winst in biodiversiteit helpt dit ook om erosie tegen te gaan op de steile hellingen. Dit aspect van de wijnbouw, in combinatie met de bodemstructuur en ligging, levert frisse en rustieke wijnen met perfect rijp fruit op, en dit gaat dan ook nog eens gepaard met veel kracht en volume. Het blijft natuurlijk een Languedoc-wijn. Dit biedt een ideaal recept voor een goede bewaarwijn, en dit zonder het gebruik van sulfieten. Het sulfietgehalte is zo extreem laag dat het zelfs onder de wettelijke norm zit waarbij een vermelding op de fles verplicht is.