We starten met een bodem uit het Kimmeridgien die zo’n 150 miljoen geleden tijdens het Laat-Jura is gevormd. De afzettingen door de zee hebben voor een overvloedige aanwezigheid van fossielen gezorgd, waarbij vooral een kleine kommavormige oester, Exogyra Virgula, opvalt. Deze mergel en mergelkalksteen ondergrond zorgt voor wijnen die bulken van finesse, fraîcheur en mineraliteit. Een volgend bodemtype is bruine mergel uit het Mioceen. Een ondiepe en oostwaartse uitbreiding van de Atlantische Oceaan stopt in de omgeving van Agen. Op het einde van het Mioceen trekt deze watermassa zich terug waarbij ook een pak schelpdieren achterblijven in deze laag van zandsteen en geelbruin zand. Deze bodem geeft de wijnen volume, structuur en rondheid. Het laatste bodemtype is Sidérolithique. Deze zure en roodachtige grond is ontstaan in het Vroeg-Tertiair uit afzettingen die afkomstig zijn van de erosie van het Centraal Massief. De toplaag, die rijk is aan grote ronde keien, kwarts en kwartsiet, rust op een harde laag kalksteen uit het Secundair. Deze compositie geeft lengte aan de wijnen en zorgt ook voor een grote aromatische complexiteit. De ijzer in de bodem zorgt dan weer voor minerale en peperachtige toetsen. Met zo’n keuze-rijkdom aan terroirs valt zijn grote aantal cuvées natuurlijk snel te verklaren. Zoals bij de meeste wijnproducenten in de Cahors is de Malbec-druif het meest vertegenwoordigd in hun wijngaarden. Voor wit is dit de Chenin druif. Daarnaast hebben ze ook de intentie om enkele ‘vergeten’ streekgebonden rassen van uitsterving te behoeden. Zo loopt er een project om via ‘sélection massale’ Jurançon Noir, Valdiguié, Noual en Gibert te klonen.